Τις τελευταίες μέρες κάποια ιδιωτικά σχολεία, ανάμεσά τους και το δικό μας, έχουν γίνει στόχος ψευδών, δυσφημιστικών και κακόβουλων σχολίων, που εκπορεύονται από συγκεκριμένη ιστοσελίδα και διακινούνται στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συγκεκριμένα, κατηγορούνται τα σχολεία αυτά, ανάμεσά τους και το δικό μας, ότι δεν εόρτασαν την Επέτειο του Πολυτεχνείου και με αφορμή μια δήλωση χρυσαυγίτη βουλευτή, κατηγορούν τα σχολεία για «φιλοχουντικά αισθήματα» και τα κατατάσσουν σε υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής!
Αν και σε μια δημοκρατική χώρα δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να αποδείξουμε «πως δεν είμαστε ελέφαντες», φοβάμαι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αναγκαίο.
Ενημερώνουμε λοιπόν προς κάθε κατεύθυνση, πως στο σχολείο μας η Επέτειος του Πολυτεχνείου γιορτάστηκε με τους ακόλουθους τρόπους:
Οι εορτασμοί ξεκίνησαν με ανοιχτή εκδήλωση της σχολικής μας βιβλιοθήκης που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το βράδυ.
• Την Παρασκευή οι εορτασμοί ξεκίνησαν με ανάγνωση του μηνύματος του Υπουργού Παιδείας ενώπιον των μαθητών όλων των βαθμίδων μας.
• Πραγματοποιήθηκαν εορταστικές εκδηλώσεις στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας, συνολικής διάρκειας τεσσάρων (4) ωρών.
• Έγινε επεξεργασία σχετικών επετειακών ενοτήτων από τα βιβλία της Γλώσσας και του Ανθολογίου στα τμήματα των τάξεων.
• Αξιοποιώντας επίσης τους διαδραστικούς πίνακες που βρίσκονται εγκατεστημένοι σε όλα μας τα τμήματα, προβλήθηκαν στους μαθητές μας σχετικά με την Εξέγερση του Πολυτεχνείου βίντεο και αξιοποιήθηκε επετειακό ηχητικό υλικό.
• Οι μαθητές μας εκφώνησαν σχετικά με την Εξέγερση του Πολυτεχνείου ποιήματα.
• Τέλος, οι μαθητές μας άκουσαν, τραγούδησαν και έπαιξαν μουσικά όργανα συνοδεύοντας σχετικά με το Πολυτεχνείο τραγούδια.
Το σημαντικότερο στις εορταστικές μας εκδηλώσεις, συμμετείχε το σύνολο των μαθητών μας και όχι ένα μικρό ποσοστό τους, όπως μαθαίνουμε πως συμβαίνει σε πολλά σχολεία της χώρας. ΟΙ μαθητές μας, τιμώντας την Επέτειο, έδωσαν το «παρών» στο σχολείο τους και όχι στις γύρω από το σχολείο τους καφετέριες!
Σε σχέση τώρα με τη δήλωση του χρυσαυγίτη βουλευτή, ως διευθυντής του σχολείου μας αλλά και ως άνθρωπος που έχω την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς, αποστρέφομαι κάθε ιδεολογία που διακινεί μηνύματα μίσους, διχασμού και ρατσισμού, στοχοποιώντας άτομα ή φορείς και υπονομεύοντας την αληθινή σημασία της δημοκρατίας και ελευθερίας στον τόπο μας, από όποιο τμήμα του πολιτικού φάσματος κι αν προέρχονται. Και ο νοών νοείτω!
Επιπρόσθετα όμως, στην ποταπή κατηγορία που δεχτήκαμε από τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, πως δήθεν στο σχολείο μας δεν διδάσκονται λογοτεχνικά έργα αριστερών ποιητών και συγγραφέων, απάντηση δίνει η είσοδος της αίθουσας εκδηλώσεων του σχολείου μας, την οποία κοσμούν τεράστιες φωτογραφίες Ελλήνων ποιητών. Μια από τις τρεις ανήκει στον Γιάννη Ρίτσο, στον οποίο μάλιστα το σχολείο μας έχει αφιερώσει ειδική λογοτεχνική εκδήλωση.
Κλείνοντας και μολονότι δεν μου αρέσει να το κάνω, θα αναφερθώ στη στάση του σχολείου μας εκείνη τη ζοφερή περίοδο της δικτατορίας. Το σχολείο μας διαχρονικά στηρίζει τις έννοιες του πλουραλισμού και της ελεύθερης έκφρασης των ιδεών. Πιστεύουμε στην έννοια της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα κάθε πολίτη να εκφράζεται ελεύθερα και αβίαστα, ασχέτως αν συμφωνούμε με τις απόψεις του ή όχι. Πιστό στη θέση αυτή, το σχολείο μας στην περίοδο της δικτατορίας συγκαταλέγεται σε εκείνα τα ιδιωτικά σχολεία που με προσωπικό κίνδυνο των διοικούντων, ενέγραφαν δωρεάν παιδιά εξορισμένων από τη Χούντα, προσελάμβαναν εκπαιδευτικούς που διώκονταν από το καθεστώς και τις κρίσιμες μέρες της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, δήλωναν παρόντες εκπαιδευτικούς που είχαν πάει να συμπαρασταθούν στους έγκλειστους φοιτητές, για να μην διωχθούν από την Ασφάλεια. Για όλα αυτά, σε ό,τι τουλάχιστον αφορά το σχολείο μας, είναι διαθέσιμα «στοιχεία και ονόματα».
Στους χυδαίους λοιπόν τιμητές μας αφιερώνω το ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη:
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου ‘κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα’ σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.